کد مطلب:190817 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:190
وصیت امیرالمؤمنین به صبر
یكی از شاگردان امام صادق علیه السلام از آن حضرت پرسید: آیا غیر از امام علی علیه السلام و خاندان آن حضرت، كسی خلافت ابوبكر را انكار كرد و به آن اعتراض نمود؟
امام صادق علیه السلام در پاسخ فرمود: دوازده نفر صریحا و رسما به خلافت ابوبكر اعتراض كردند. این افراد شش نفر از مهاجران بودند، كه عبارتند از: سلمان، ابوذر، مقداد، بریده ی اسلمی، خالد بن سعید، وعمار یاسر؛ و شش نفر از انصار بودند، كه عبارتند از: ابوالهیثم بن تیهان، عثمان بن حنیف، سهل بن حنیف، خزیمة بن ثابت، أبی بن كعب و ابوایوب انصاری.
این دوازده نفر به حضور امام علی علیه السلام آمدند و پیوند خود را با آن حضرت آشكار ساختند، و به حقانیت و شایستگی آن حضرت برای رهبری اقرار نمودند، سپس در مورد رهبری به مشورت پرداختند. آن ها تصمیم گرفته بودند كه به مسجد آیند و ابوبكر را از بالای منبر پیامبر صلی الله علیه و آله به پایین بیاورند. از امام علی علیه السلام اجازه خواستند تا این كار را انجام دهند، و افزودند:
ای علی! ما از پیامبر صلی الله علیه و آله شنیدیم كه فرمود: «علی مع الحق و الحق مع علی، یمیل كیف مامال» ؛ علی با حق است و حق با علی است، به هر سمت حق متمایل گردد، علی علیه السلام نیز به همان سو متمایل می شود. بر این اساس، اجازه ی شورش بر مخالفان را به ما بده كه كاسه ی صبرمان لبریز شده و دیگر توان تحمل نداریم.
امام علی علیه السلام آن ها را از این كار نهی كرد و فرمود: این كار موجب
[ صفحه 60]
كشت و كشتار می گردد. پیامبر صلی الله علیه و آله مرا به صبر و تحمل، وصیت نموده است، ولی من به شما پیشنهاد می كنم كه به مسجد بروید و در حضور مردم، احتجاج كنید و مطالب حق را بیان نمایید، كه روش بهتر همین است [1] .
امام صادق علیه السلام در پاسخ فرمود: دوازده نفر صریحا و رسما به خلافت ابوبكر اعتراض كردند. این افراد شش نفر از مهاجران بودند، كه عبارتند از: سلمان، ابوذر، مقداد، بریده ی اسلمی، خالد بن سعید، وعمار یاسر؛ و شش نفر از انصار بودند، كه عبارتند از: ابوالهیثم بن تیهان، عثمان بن حنیف، سهل بن حنیف، خزیمة بن ثابت، أبی بن كعب و ابوایوب انصاری.
این دوازده نفر به حضور امام علی علیه السلام آمدند و پیوند خود را با آن حضرت آشكار ساختند، و به حقانیت و شایستگی آن حضرت برای رهبری اقرار نمودند، سپس در مورد رهبری به مشورت پرداختند. آن ها تصمیم گرفته بودند كه به مسجد آیند و ابوبكر را از بالای منبر پیامبر صلی الله علیه و آله به پایین بیاورند. از امام علی علیه السلام اجازه خواستند تا این كار را انجام دهند، و افزودند:
ای علی! ما از پیامبر صلی الله علیه و آله شنیدیم كه فرمود: «علی مع الحق و الحق مع علی، یمیل كیف مامال» ؛ علی با حق است و حق با علی است، به هر سمت حق متمایل گردد، علی علیه السلام نیز به همان سو متمایل می شود. بر این اساس، اجازه ی شورش بر مخالفان را به ما بده كه كاسه ی صبرمان لبریز شده و دیگر توان تحمل نداریم.
امام علی علیه السلام آن ها را از این كار نهی كرد و فرمود: این كار موجب
[ صفحه 60]
كشت و كشتار می گردد. پیامبر صلی الله علیه و آله مرا به صبر و تحمل، وصیت نموده است، ولی من به شما پیشنهاد می كنم كه به مسجد بروید و در حضور مردم، احتجاج كنید و مطالب حق را بیان نمایید، كه روش بهتر همین است [1] .
[1] احتجاج طبرسي، ج 1، ص 186، نهج الايمان، ص 578؛ الصراط المستقيم، ج 2، ص 79.